Tijdens mijn zwangerschap las ik over het eerste moment van een mama met haar kindje. Deze mama had dit zo mooi verwoord, een moment dat je dan zo sterk meemaakt. Dit wilde ik ook doen, vastleggen zolang de emoties en herinneringen nog zo vers zijn.
Weer terug op de kamer..
Het is ongeveer 8 uur dat ik terug op mijn kamer wordt gereden. Wat is er zojuist allemaal gebeurt? Ik ben net moeder geworden… Op dat moment vroeg ik mij af waar mijn kleine man was! Ook mijn grote man, was nergens te bekennen… ‘Gelukkig! daar zijn ze..’ dacht ik toen de deur open ging. Daar stond mijn lieve man, met mijn kleine man in zijn armen… Zo trots, zo liefdevol… zo’n gevoel kan je niet beschrijven.
Op dat moment dacht ik ook gelijk aan mijn zus, waar is zij?! Volgens de verpleegster moest zij nog even wachten..
‘WACHTEN!?’ zei ik hardop. ‘Ja, dit is jullie momentje samen’ zei ze. Heel leuk bedoeld maar mijn zus heeft de gehele nacht en dag aan mijn zijde gezeten, mij gesteund door dik en dun en is nu ‘gedumpt’ in de wachtkamer! SCHANDALIG vond ik het!
Het duurde dan ook niet lang voordat ik J mijn zus liet halen! Bij binnenkomst, schoten de tranen ons in de ogen. Dit moment was een moment van puur geluk! Samen zijn we deze dag ingegaan en geëindigd met dit prachtige resultaat!
Wij samen, jij en ik.
Nadat de naaste familie onze kleine Jop hadden gezien en vast gehouden, bleven wij samen over. J had geen kleur meer op zijn gezicht, die had een goede nachtrust thuis nodig! Daar lagen we dan, jij en ik. Mijn kleine, grote baby.
Op dat moment dacht ik, dit moet ik opschrijven…
Daar lig je dan, mijn kleine GROTE vent. De liefde die ik voor jou heb gevoeld in mijn buik, is nu helemaal niet meer te beschrijven…’Onvoorwaardelijk’ Na 9 zware maanden en een enorm pittige bevalling, ben je daar eindelijk. Wat ik al die tijd ook dacht en vond, je hebt het enorm goed bij mij gehad! Je wilde maar niet komen en kijk nu eens, een kleine beer van dik 9 pond!Heb ik dan toch niet gefaald en jou wel die geweldige start kunnen geven? We zullen het gaan meemaken. Wat ik wel weet… Ik hou van jou, kleine brombeer, mijn mooie grote man! To the moon and back.
Herinneringen
Ik geniet ervan om al mijn herinneringen op te schijven en sommige te delen. Zoals ik al eerder schreef, je leeft veel bewuster. Niet dat je dat niet doet als je niets opschrijf, maar weet jij nog exact wanneer de eerste tandjes doorkwamen? De meeste moeder doen dat namelijk ook in een opgroeiboek of iets dergelijks.. Pak eens een momentje om het wat uitgebreider te doen…
Morgen is Jop alweer 8 maanden oud! Bijna 35 weken lang leeft hij al buiten mijn buik. Wat is die tijd snel gegaan, heel cliché… Het idee dat hij al bijna net zo lang buiten mijn buik is als in mijn buik zit… Onwerkelijk maar zo kort en toch al zo lang. Ik zou het nooit meer anders willen!
Schrijf jij je mooie momenten op? Kan je je het eerste moment met je baby nog herinneren?
