Soms heb je niet veel nodig, iets om je waardevol te voelen. Maar soms voel je je eerder waardeloos dan vol… Kleine dingen maken je gelukkig en brengen je geluk.

Soms heb je niet veel nodig, iets om je waardevol te voelen. Om je gewaardeerd te voelen voor wat je doet en waar je voor vecht. Als dat wat je zo dierbaar is, jou maakt tot wie je bent, er niet is, heb je hun nodig. De mensen die je helpen om te bereiken tot wie je nu bent, maar vooral blijft en verder kan worden.

Dankbaar, dankbaar voor de lieve vrienden en familie om mij heen. Die mij steunen wanneer ik het het hardst nodig heb, maar ook gewoon omdat het kan. Omdat ze altijd bereikbaar zijn wanneer je ze nodig hebt of gewoon dom wilt ouwehoeren. Omdat ze weten hoe je je voelt, zonder iets te zeggen. Omdat ze jou waarderen, net zoveel als dat jij hun. Omdat ze het waard zijn, waard om voor te vechten.

Gewoon omdat het kan, een kleine ode. Een bedankje aan die mensen, zij die ik nodig heb, zij waar ik ook graag naar luisteren en waar ik er voor ben. Waarvoor ik mijn bed uit komt midden in de nacht, gewoon omdat het kan, gewoon omdat je dat doet. Waar het niet uitmaakt elkaar dagelijks te zien of eens per maand. Waar het niet uitmaakt of jij wederom met je ‘gezeik’ aankomt om vervolgens weer opgelucht te zijn. Gewoon omdat het kan, gewoon omdat dat hoort.

Iets dat je bijna voorwaardelijke liefde kan noemen. Zo mooi om het te kunnen geven en uiteindelijk te ontvangen. Liefde is niet alleen tussen twee mensen (als man en vrouw, man en man of vrouw en vrouw), liefde is meer dan dat. Liefde is als je door het vuurt wilt gaan, je durft te branden, ook als het heel veel pijn doet. Je draagt het samen en neemt elkaar weer mee naar de top.

Je moet het zelf accepteren, maar ook naar blijven zoeken, het komt zeker niet altijd aanwaaien.