Voor als je mij al langer volgt, weet je dat Jop zijn darmen niet optimaal werken. Beter gezegd, ze doen niet helemaal wat ze zouden moeten doen. Vanaf dat hij zindelijk werd ging het bergafwaarts wat gevolgd werd door obstipatie. Nu na dik een jaar, zijn we jammer genoeg bij de volgende fase aangekomen.
In het begin verliep alles soepel, Jop was heel snel eigenlijk al zindelijk. Toch bleef hij steeds meer zeuren over buikpijn en ging hij zijn ontlasting ophouden. Voor mij en mijn ouders (die dat bij mij hebben gezien) , signalen dat het niet goed ging en dat hij obstipatie heeft. Na een paar keer bij de huisarts geweest te zijn, wilde ik doorverwezen worden naar de poeppoli. Hier werden we direct goed geholpen en ging het balletje rollen, wat we al dachten.
- De ‘we’ en ‘wij’ in dit verhaal, betreft ook Jop zijn vader. Die doet, ondanks dat hij hem veel minder ziet, ook enorm zijn best en is ook betrokken bij de doktersafspraken etc. Beslissingen worden grotendeels dan ook samen genomen!
De oplossing, poging 1, de obstipatie verminderen.
Waar we al mee begonnen waren, is extra letten op voeding en beweging. Vezels, genoeg vocht en op ten duur zo min mogelijk lactose. Hoewel de test voor lactose intolerantie negatief was, heeft dit wel degelijk invloed op zijn darmen. Omdat hij nog zo jong was (begin 3 jaar) hoopten we eerst dat het een fase was die hij met kleine aanpassingen ook af kon leren.
Jop had dus obstipatie en kreeg laxeermiddelen om zijn ontlasting dun en soepel te houden. Dit wisselde van de 5 tot 2 zakjes per dag. Deze heeft hij tot op heden dagelijks nodig.
Naast deze zakjes kon ik hem eerst klisma’s toedienen om zijn darmen te helpen legen. Dit is een vreselijk tafereel, zijn pijn en geschreeuw hoor ik nog in mijn hoofd. Dat deden we dus niet meer. Hopen dat hij zelf goed bleef leeg poepen zonder te veel pijn en moeite, met de hoop dat de obstipatie ‘oplost’.
O van obstipatie, poging 2, leren poepen en leeg houden.
De arts was het hier volledig mee eens, we moeten ‘het poepen’ niet een nog negatievere belading geven als dat het al heeft. We kregen u bisacodyl mee, tabletjes die de darmbeweging stimuleert. Dit maakt eigenlijk dat je wel moet poepen en wat je ook doet, het niet tegen kan houden. Dit werkte wat, in de avond voor het slapen nam hij ‘een smartie’ en de dag erna kwam er met veel krampen wat ontlasting. Omdat ik niet echt ‘pro’ medicijnen ben, heb ik ook nog alternatieve geneeswijze geprobeerd. Dit was echter te duur en werd niet door de verzekering vergoed, dus moest ik laten gaan.
Tevens werden wij doorverwezen naar de poepfysio, zij ging Jop de juiste ‘poephouding’ aanleren, wat doet je lichaam nu eigenlijk en wat kan jij het beste doen. Dit leek ook te werken en het ging langzaam beter en beter.
Voor jullie beeldvorming, het bovenstaande is een periode van ongeveer 8 maanden vanaf zijn 3e. Jop ging wel dagelijks naar het toilet, maar minimaal, knetterhard, met veel pijn. Elke dag meerdere ongelukjes van harde, sterk ruikende ontlasting en voor Jop natuurlijk enorm veel teleurstellingen en onzekerheid.
Wij moesten, ondanks dat het veel geduld vraagt, rustig blijven en ten alle tijden niet boos worden bij ongelukjes en dergelijken! Als buitenstaander vraag je je misschien af: ‘ boos worden? dat doe je toch niet?’. Er was niet veel duidelijkheid meer over de echtheid en wanneer het een ongelukje of luiheid was…. Als je 6 keer per dag schone kleren moet pakken, een gillend kind hebt en daardoor ook beperkt wordt in je doen en laten, dan is de koek op ten duur wel op en verlies je.
dan is de koek op ten duur wel op en verlies je
Samen hielden we wel vol, huilbuien bij vrienden en positiviteit. Ik begrijp dat het nu kan overkomen als ‘oooh ik heb het zo zwaar en ik ben zielig’. Wat denk je dat het met je kind doet? Exact dat maakt het zo zwaar, je ziet je kind pijn hebben, gefrustreerd zijn en daar precies niets mee kunnen doen en wij kunnen er ook niks aan doen.
Gedrag
Gedragsmatig heb ik Jop zien veranderen en kan ik nu ook precies zien wanneer hij buikpijn heeft of krijgt. Spontane driftbuien, verstoppen, gillen, zichzelf pijn doen, frustratie, precies dan weet ik het is weer bingo. Daarnaast is en blijft hij ook een kleuter met de bijbehorende puberteit en mag zijn buik niet altijd een excuus zijn om zich te misdragen. Dat maakt het wederom lastig om te reageren en soms makkelijker om de makkelijkste weg te kiezen.
Grenzen en duidelijkheid zijn voor hem het allerbelangrijkste, nee is ook een antwoord. Toch weet ik zelf heel goed, dat ik niemand in mijn buurt wil hebben wanneer ik buikpijn heb. Als leeuwin, wil ik mijn pup dan ook beschermen en ga je vaak dingen als excuus benoemen. Toch weet ik zeker dat als dit voorbij is, Jop weer een vrolijk en rustig jongetje zal zijn. Waarschijnlijk moet er heel veel aan zijn onzekerheid gewerkt worden en het stukje bevestiging vragen, maar dat komt later!
Oplossing, Poging 3, spoelen
Jop ging vanaf zijn 4e net als iedereen, naar school. Daar wisten ze van zijn situatie en dat we ermee bezig zijn. In eerste instantie ging het goed, tot het erop leek dat Jop nog meer ging ophouden. Zodra hij thuis kwam, was de ene na de andere driftbui vanzelfsprekend. Er leken momenten dat het beter ging en dan boem pats weer slecht, Elke keer leek er wel ‘een excuus’, een plotselinge verandering in zijn leventje. Dat kan en heeft ook invloed, maar aangezien het leven bestaat uit plotselinge veranderingen, kan dat geen reden zijn om elke keer weer bij het begin te moeten beginnen.
De fysio was het hier helemaal mee eens en verwees ons weer terug naar de arts. Uit eerdere ervaringen, dacht zij dat Jop meer verstopt zat dan wij dachten. Hij poept toch?
Mijn gevoel zei het ook al, maar je hoopt.. Meer omdat je weet dat de volgende stap, geen fijne is.
Mijn gevoel zei het ook al, maar je hoopt..
Twee weken geleden werd het bevestigd, Jop zit vol en de medicijnen gaan hem nu niet meer verder helpen. Wij moeten gaan spoelen, elke ochtend voor minimaal 3 maanden lang. Spoelen houdt in dat wij zijn darmen via de anus vullen met water, wanneer dit later er weer uitkomt, neemt het de opgehoopte ontlasting mee. Het doel is om zijn darmen leeg te maken om dan weer te leren poepen.
Toen ik dit hoorde raakte het mij enorm. Waarom allemaal bij dit mannetje, 4 jaar en al zoveel gezeur aan zijn lijfje. Obstipatie is een woord dat je veel en snel hoort, iets waar veel mensen last van hebben. Toch zijn er meerdere gradaties in en is leeftijd ook heel afhankelijk. Hoe kan je een kind van 4 vertellen dat hij moet poepen zonder te schreeuwen, ook al doet het pijn? Hoe vertel je dat hij elke ochtend een buisje in zijn kont krijgt en water om hem te helpen, hoe vertel je dat? Hij heeft de pijn ervaren, weet dat het niet fijn voelt en gaat in strijd. Als je moet overgeven van kaas, eet je het niet meer.. precies dat dus, maar dit moet.
Kinderthuiszorg
Afgelopen dinsdag zijn wij begonnen. De kinderthuiszorg komt voor onbepaalde tijd thuis om het ons ook aan te leren. Voor Jop natuurlijk vreselijk spannend en eng, de eerste dagen was het dan ook gillen. Maar gelukkig lijkt hij wel de positieve kant te ervaren wanneer hij zonder ongelukjes naar de wc gaat. Uiteraard doen we dan ook de poep dans!!
Uiteraard doen we dan ook de poep dans!!
Positief benaderen en positief blijven, altijd blijven lachen. We gaan zien en ervaren hoe het de aankomende weken gaat. Uiteraard houd ik jullie op de hoogte en gaan we in gevecht met de obstipatie. Dit was weer het praatje poep voor vandaag!
Mocht je zelf vragen of een goede tip hebben, houdt jezelf niet in en schrijf ze in een reactie hieronder.
Jop is gewoon een poepie 🥰