Wat is het jaar snel verlopen. Een hectisch, nieuw jaar. Een jaar vol veranderingen, verrassingen, zorgen, mijlpalen, geluksmomenten, maar ook zeker tranen! Ouder worden gaat niet vanzelf. Ik schrijf ‘worden’ omdat je het in één klap bent, maar het is net als lopen, een hele leerschool. Er zijn dan ook zeker tranen gevloeid van verdriet, onzekerheid en vooral onwetendheid. Soms zag ik het even niet meer zitten en moest ik uit de ‘situatie’. Na een uurtje kan je het weer relativeren en is het weer goed.

In dit proces heb je elkaar als ouder heel erg hard nodig. Wanneer dit soms niet altijd zo is, heb je je naasten nodig. Vrienden, familie, je moet er voor elkaar zijn. Uiteindelijk komt het altijd goed en als je die kleine dan naar je ziet lachen, is toch alles weer vergeten? Een jaar vol zorgen en mijlpalen. Zo trots als hij weer iets leert, maar ook zo angstig dat hij zich zal bezeren…’Welkom in de wereld van de zorgen’ hoorde ik eens en dit zal tot mijn dood zo blijven.

Wat houd ik van mijn kleine man, dat neemt niemand mij af! Elk jaar dat ik van hem mag genieten, zal ik vieren alsof het de laatste is. Elk moment probeer ik vast te leggen en zal ik met de gehele wereld delen. Jop, wat wordt je groot, wat ben ik trots op jou, wat doe je het goed!

Voorbereidingen

Het is net iets anders verlopen als gepland. Zo was ik al een tijd bezig met plannen, ideeën opdoen en informeren. Ik houd het bij mijzelf, ik wilde namelijk een ‘groot’ feest met alle familie en vrienden die mij maar vooral Jop lief zijn.

Zo had ik een thema in mijn hoofd en ben aan de hand daarvan uitnodigingen gaan maken. Ze zijn niet volledig geworden zoals ik het in mijn hoofd had, maar het zag er leuk uit! In de tuin zou er een party tent komen, een mooie foto taart en voor Jop zou ik zelf een klein taartje maken met passend bij het thema, een vliegtuig. Uiteindelijk ging het natuurlijk om Jop, die zou binnen heerlijk met alle kinderen kunnen spelen, zijn eerste taartje eten en vooral veel in zijn handjes klappen!

De dag!

Als je me al even volgt, weet je dat de situatie toch net even iets anders is. Dat maakte dat iedereen die was uitgenodigd, afgebeld moest worden. Maar zijn eerste verjaardag niet zomaar voorbij laten gaan. Maandag 23 oktober was Jop echt jarig, maar dit vierde wij zaterdag 21 oktober. Aangezien de ruimte hier beperkt is, heb wij Jop zijn verjaardag bij mijn ouders thuis gevierd. Een klein groepje mensen waar ik op dat moment nauw contact mee had, had ik uitgenodigd en hebben we een gezellige dag van gemaakt! Uiteraard is Jopperman enorm verwend en was het hoogtepunt toch wel ‘zijn’ taartje. Van top tot teen zat hij onder en hij was zo blauw als een smurf, volop genieten!

Natuurlijk was het een dag met een lach, maar ook een met een traan. Je had de eerste verjaardag van je kind toch anders, voornamelijk samen gezien.