Hoe mooi is het als iemand die zegt: ‘ik hou van ik’, ook kan zeggen: ‘ ik hou van jou!’.
Het mooiste compliment die je maar kan krijgen in mijn optiek. Iemand kan namelijk pas echt van een ander houden, als hij/zij van zichzelf houdt.
Ik hou van ik
Houden van een ander kan oprecht pas als je houdt van jezelf. Als je jezelf het niet waard vindt, waarom kan je dat dan wel van een ander verwachten? We zijn allemaal spiegels en projecteren onze emoties en gevoelens op onze naasten.
Je kent vast het nummer ‘ik hou van mij’ van Harry Jekkers. Voor de Jongeren onder ons, Tabitha heeft hem kort geleden ook gecoverd. Ken je de versie van Bart van der Weide (van Racoon) al? Naar mijn idee de mooiste.. Een lied met een krachtige tekst, voor mij pure waarheid!
Maar goed verhaal… waarom ik dit verhaal begon. Afgelopen zomer weer zoveel mogen meemaken, mogen doen, mogen ervaren, mogen ontdekken, maar vooral bewuster over mogen worden. Eén van de eerste vragen die sommigen na afloop aan mij stelden was: ‘en, nog wat ‘leuks’ gescoord..?’. Mocht dit zo zijn, dan heb ik dit allang besproken met mijn naaste vriendinnen. Voor anderen, is dat nou echt het belangrijkste, gaat het jou echt wat aan? Ik was op vakantie met mijn zoon, er zijn er dan maar twee belangrijk.
Een veilige haven
Er is namelijk zoveel liefde, liefde in overvloed. Het is maar hoe je het wilt zien. Liefde is er in meerdere vormen. Je kan nog zo’n ‘geweldige’ partner naast je hebben, maar zonder liefde of geluk, zonder veiligheid en eerlijkheid. Vriendschap en/of familie is dan zoveel meer waard. Geborgenheid, terug kunnen vallen op elk moment, een veilige haven.
Dus ja, ik heb heel veel ‘leuks’ gescoord!
De zes weken zomer vakantie schoten voorbij, met veel leuks voor Jop, maar ook voor mij! Een vakantie waarin ik ook voor mijzelf rust kan nemen, mijn momenten kan pakken. Waar het even ‘mis’ leek te gaan, stonden zij daar voor mij klaar, te helpen en te ondersteunen.
Maar dan.. het moraal van het verhaal. Ja, ik houd van mij!
Ik kan mij bijna geen moment meer bedenken dat ik van mijzelf heb gebaald, dat ik mijzelf het niet waard acht, dat ik trots ben op mijn lijf (niet altijd even blij, maar dan nog positieve kanten eruit halen), dat ik met mijzelf door één mini kleine deur kan, dat ik mijzelf (er schudden er nu een paar heel hard JA) erg grappig en gezellig vind, dat ik MIJ durf te zijn. Deze vakantie, een klein momentje had ik een terugval, ik dacht het allemaal niet te kunnen als (alleenstaande) moeder, ik deed alles fout. Maar daar was de redding, mijn veilige haven en dat is goud! Mijn laatste blog even stil, was wel het diepte punt, nu sta ik weer on top. Zakken mag zeker af en toe nog, maar niet tot in het dal!
Kan jij dit van jezelf zeggen? Waarom niet? Vind je dat je het niet waard bent, of vinden anderen dat?
Kijk in die spiegel en vertel jezelf eens hoe mooi je bent, hoe waardevol jij bent, hoe blij jij en iedereen om jou heen mag zijn dat JIJ bestaat. Zeg maar eens.. ‘ik hou van jou!’
Glimlach je nu? 😉
Liefs Marrie
