Al weken zaten wij erop te wachten.. het moment dat onze kleine vent eindelijk ter wereld zou komen.

Het weekend van 21 oktober 2016 nam J mij mee naar goede vrienden in Zandvoort. Even lekker weg, weg uit huis, daar zat ik toch alleen maar te wachten en te vervelen.Achteraf nog veel gelachen om het feit dat mensen ons voor gek verklaarde… Op dat moment was ik namelijk bijna 41 weken zwanger. Maar he, Vluchtkoffer mee en gaan! Ziekenhuizen hebben ze immers overal. Niet wetende dat het dat weekend ook echt ging gebeuren…

Vrijdag

Onderweg naar Zandvoort, het zonnetje scheen en de temperatuur was heerlijk wanneer je uit de wind zat. Eind van de middag kwamen we aan en na vlug omkleden en opfrissen zijn we aan het strand wat gaan eten. Ik baalde nog zo dat ik nu geen carpaccio of lekker mals biefstukje mocht, rood wijntje erbij… nog even volhouden!

Met een volle maag waggelde ik richting de auto waarna ik in het huisje op bed neerplofte om vervolgens lekker lang te slapen. Die nacht sliep ik erg slecht en onrustig, het lag aan het matras op de grond dacht ik, een andere omgeving.

Zaterdag

Zaterdag werd ik onrustig wakker en voelde me niet echt lekker, teveel gegeten gisteren? Na het ontbijt zijn we ons gaan opfrissen. De mannen hadden een spoedklus van het werk waardoor ik samen met mijn vriendin nog even lekker buiten in het zonnetje kon liggen. Op dat moment waren we allebei nog zwanger en hebben we heerlijk gefantaseerd over de toekomst met onze twee kleine mannetjes. Hopend dat het voor mij nu snel zou gebeuren..

Super leuk om samen zwanger te zijn, samen kunnen klagen en lachen! Mijn vriendin was op dat moment 19 weken zwanger.

Wanneer de mannen terug waren, hebben we ons klaargemaakt om vervolgens naar de winkels te gaan met als eindstation het strand voor een lekkere cappuccino en broodje.

Gerommel

Vanaf 2 uur voelde ik al wat gerommel in mijn buik, ook dit had ik al weken dus dacht er niet over na.. Mijn vriendin zei nog: ‘als het weeën zijn, dan merk je dat wel!’ , dit was prima te doen dus het zal dan wel niet. Na een cappuccino, warme choco, soepje met stokbrood en een strandwandeling naar de garnalenvissers, liepen we weer terug naar het huisje. Tussendoor nog wat boodschappen gedaan voor de lasagne.

Ondertussen had ik al echte krampen, je hoopt van alles maar wilt het niet geloven.. Na het avond eten heb ik stiekem op mijn telefoon de weeën-timer erbij gepakt en daar zag ik dat deze ‘krampen’ om de 10 minuten kwamen. Zou het dan toch..?! In ieder geval vonden we dat het tijd was om naar huis te gaan. In de auto zaten J en ik samen de ‘weeën’ bij te houden, ”JA! Daar komt hij”…..en ”Hij is weer weg”.

Thuis

Eenmaal thuis ben ik onder de douche gaan zitten, dit zou de weeën kunnen opwekken maar ook fijner zijn om ze op te vangen. Ondertussen lag J de weeën-timer te bedienen op bed en schreeuwde ik vanuit de douche ”JA” als de wee opkwam en ”STOP” als hij weer voorbij was.

Rond 10 uur hebben we mijn zus ingelicht, mocht ze werken of weg zijn, dan was ze op de hoogte van de huidige ‘status’. Ik wilde mijn zus graag bij de bevalling hebben. Het duurde niet lang want na een uurtje kwam zij J ondersteunen en vermaken, aan mij hadden ze nu even niks.

Onder de douche, op bed, op de bank en weer onder de douche. Eerlijk gezegd kon ik de pijn heel goed opvangen, ik verveelde me zelfs, zo alleen midden in de nacht. De wc’s waren al 3 keer schoongemaakt en alles lag al klaar. Rond 2 uur in de nacht kwamen de weeën om de 4 a 5 minuten dus vonden wij het tijd om de verloskundige te bellen.

De verloskundige

Kort na 2 uur, Kwam mijn verloskundige binnen. Na een gesprekje, was het moment daar om te kijken hoe ver ik was.. ”3 cm!” zei mijn verloskundige. Het was dus echt bezig, het gaat nu echt gebeuren.. spannend!

Om 5 uur zou ze terug komen, ondertussen moest ik mij maar vermaken en mijn zus en J proberen te rusten.. Terwijl het huis weer in ‘coma’ lag, ben ik maar weer gaan douchen, shoppen op het internet en opruimen.

Om 5 uur kwam mijn verloskundige weer binnen, ”5 cm!” zei ze. Eén cm per uur, dat is netjes..
Ik weet dat het nu erg snel kan gaan!

Mijn wens was om in het ziekenhuis te bevallen. De vraag was nu dan ook of ik pijnstilling wilde, zo ja, dan moesten we nu naar het ziekenhuis gaan. Aangezien ik de pijn prima kon verwerken, wilde ik nog even wachten.

Om 8 uur kwam ze terug, met de hoop dat ik eerder zou bellen… Maar helaas, na onderzoek bleek dat ik was blijven hangen op 5 cm. Nu was het tijd om naar het ziekenhuis te gaan….

Volgende week deel 2 van mijn bevallingsverhaal!